آب انبار

با وجود اینکه نثر کتاب "آب انبار" به قلم "هوشنگ مرادی کرمانی"، نثری نزدیک به قدیم است، اما استعداد ذاتی نویسنده در قصه گویی، داستانی روان و ساده را پیش روی خواننده گذاشته که او را کاملا درگیر خود می کند و کهن وار بودن متن، به هیچ عنوان پیچیدگی و سردرگمی نمی آفریند. "هوشنگ مرادی کرمانی" در "آب انبار" دسته ای از مسائل اخلاقی را مورد توجه قرار داده که امروزه کمرنگ شده اند و کمتر در داستان ها، علی الخصوص داستان های مربوط به کودک و نوجوان به آن ها پرداخته می شود. حکایت های کتاب علاوه بر اینکه قابل درک و ملموس اند، بسیار لذت بخش و دلنشین هم هستند و پند ها به نحوی بیان شده که جنبه ی نصیحت های خشک و خسته کننده نداشته باشد؛ در عوض این پندها، ذهن خواننده ی نوجوان کتاب "آب انبار" را به خود مشغول می کنند و قضاوت های اخلاقی وی در زمینه های مطرح شده در کتاب را، از ذهن او استخراج می کنند.

قسمت هایی از کتاب آب انبار 

 شرم این است که مرا هر روز با تکه ای نان خشک جو و دانه ای پیاز به مکتب می فرستید که در آن جا بازرگان زاده ای حلوای چرب و شیرین می خورد پدر گفت: داشتیم که به تو ندادیم؟ گفته اند ننگی از دست تنگی است اگر نداشتید چرا مرا به دنیا آوردید؟

 چنین پرنده ای دیده ای؟ پرنده فروش به دخترک یک چشم نگاه میکرد. دلش به حال او می سوخت: چشمت چه شده؟ نمی دانم چرا آن را بسته ای؟ بادام می رفت، بی هیچ پاسخی. زیرلب می گفت: چه مردمانی، سوال را با سوال جواب می دهند