آخرین قارون

او عقیده داشت نسخه ای که ادموند ویلسون از دست نوشته های فیتزجرالد ارائه داده با نسخه ی اصلی فاصله ی بسیاری دارد و نسخه ی اصلی بسیار شکسته تر از آنی است که او در ویرایش ۱۹۴۱ نشان داده. براکولی فصل هایی از رمان را که فکر می کرد به اجبار به هم پیوسته شده از یکدیگر جدا کرد و تصحیحاتی که ویلسون روی متن پیاده کرده بود حذف نمود و تکه هایی از یادداشت هایی که فیتزجرالد حین کار نوشته بود برای درک بهتر به متن اضافه کرد. به هرحال نسخه ای که علی رضا کیوانی نژاد به آن پرداخته نسخه ای ست که سال ۲۰۰۲ منتشر شده و او در سال ۱۳۹۳ به فارسی برگرداند و بعد از سه سال نسخه ی دیگری به دست او رسید که انتهایش حاشیه نویسی ها و یادداشت هایی متعلق به خود فیتزجرالد وجود داشت که بسیاری از ابهامات رمان را روشن می کرد و او از نو متن را با در نظر گرفتن این یادداشت ها ترجمه کرد. کیوانی نژاد در مورد چالش هایی که هنگام ترجمه ی این رمان ناتمام با آن رو به رو بوده است می گوید: «ابتدا متن را براساس نسخه انتشارات پنگوئن ترجمه کردم ولی بعد نسخه دیگری از انتشارات آلما کلاسیک به دستم رسید که یادداشت های مهمی داشت و مجبور شدم بار دیگر ترجمه را بازنگری کنم. جدا از این مسئله، درک پیچیدگی های متن فیتزجرالد کار دشواری است و تلاش کردم در انتقال مفاهیم عناصر اصلی متن به خواننده فارسی زبان چیزی کم نگذارم».