بانو گوزن

شخصیت اول رمان "بانو گوزن" یک زن است اما "مریم حسینیان" این داستان را فقط برای زنان به نگارش درنیاورده است. "بانو گوزن" آن خط مشترکی است که انسان ها، چه در قالب جنسیت یک مرد باشند و چه زن، می توانند روی آن حرکت کنند و به واسطه ی حرکت روی این خط مشترک، یکدیگر را درک کنند. اینجا پای افکار و احساساتی در میان است که پیرامون عمیق ترین تجربیات انسانی شکل می گیرند؛ کیست که نتواند داشتن یک رویا و تلاش برای آن و سپس قرار گرفتن در وضعیتی که او را وادار به عقب کشیدن موقت یا دائم از آن رویا می نماید، درک نکند؟ رنجی که در "بانو گوزن" به تصویر کشیده شده، رنجی ملموس برای همه ی انسان هاست و "مریم حسینیان" موفق شده با خلق داستانی جذاب، خواننده را با قصه ی زیبای خود همراه و همدل کند.

قسمت هایی از کتاب بانو گوزن 

 صدای بابا نمی آید. گوزن انگار دارد چیزی را فشار می دهد به دیوار. جست می زند و سرش را بالا می گیرد. پیکر خون آلود بابا به شاخ های گوزن گیر کرده است. گوزن بلند می شود و هیکل لاغر و خون آلود بابا را دور سرش می چرخاند و پرت می کند به تنها اتاق مان که من در آن پناه گرفته ام. خودم را سریع کنار می کشم. جنازه ی بابا محکم به در برخورد می کند و پرت می شود وسط اتاق. سایه ی گوزن را جلو در می بینم که در تاریک روشن اتاق نگاهم می کند. از برق چشم هایش می ترسم...