تک گویی های مدرن برای زنان

«تا جایی که می توانید درباره ی نقش موردنظرتان کندوکاو کنید. به دستورهای صحنه ی نمایشنامه نویس دقت کنید. بدین ترتیب، به سرنخ های ارزنده ای دست خواهید یافت. ببینید دیگران درباره ی آن نقش چه نظری دارند؟ چه اتفاق هایی برایش افتاده است؟ تحت تأثیر چه چیزهایی است؟ خواسته اش چیست؟ اهل کجاست؟ حالا کجاست؟ در کلیسا؟ پارک؟ سالن طراحی؟ قطب شمال؟ سونا؟ با چه کسی حرف می زند؟ چه رابطه ای با هم دارند؟ اکنون چرا این حرف را می زند؟ سبک کار چیست؟ مربوط به چه دوره ای است؟ چه کاره است؟ چه لباسی پوشیده است؟ کفش پاشنه سوزنی؟ فرض کنید نمایشنامه مربوط به ۱۹۰۲ باشد. آیا خانم ها در آن زمان پاهای شان را روی هم می انداختند؟ این طور بازی کردن خیلی سخت است! بکوشید تا موقعیت را بازی کنید. مفهوم را بازی کنید.»
این کتاب گزیده ای ست از تک گویی هایی که از نمایشنامه های معروف نیمهٔ دوم سدهٔ نوزدهم(فرانک ودکینت، اسکار وایلد، گرهارت هاو پتمان، آلفرد ژاری) تا دههٔ ۱۹۷۰(داریو فو، آلن آیکبورن، پم جمس، مارگریت دوراس) برگرفته شده، و ایستگاهی ست کوتاه برای دیدار با بسیاری از نمایشنامه نویسانی که به کمک هم در درازنای این راه، پرچم تئاتر مدرن را برافراشته اند.