حقیقت و وجود

در نهایت، حقیقت و هستی به ما اجازه می دهد تا تحلیل ژان پل سارتر از حقیقت و وجود را بخوانیم. این دنباله معرفتی درخشان هستی و نیستی در میان دست نوشته های منتشرنشده سارتر توسط دختر خوانده و مجری او، آرلت الکایم سارتر، یافت شد. این اثر که پس از مرگش در سال 1989 در فرانسه منتشر شد، مربوط به سال 1948 است، اندکی پس از فراخوان بحث برانگیز سارتر برای تعهد سیاسی نویسنده و سخنرانی عمومی مشهور او "اگزیستانسیالیسم یک انسان گرایی است". « حقیقت و وجود » که در پاسخ به «جوهر حقیقت» مارتین هایدگر نوشته شده، محصول سال‌هایی است که سارتر به‌عنوان فیلسوف، رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، مقاله‌نویس و کنشگر سیاسی به اوج خود می‌رسید. این متن مختصر، منسجم و جذاب، هستی‌شناسی حقیقت سارتر را بر حسب پرسش‌های اخلاقی کلیدی مشخصه آزادی، کنش و سوء نیت او ارائه می‌کند. حقیقت و هستی ضمن تأکید بر ابعاد شهودی و شخصی حقیقت، این بحث را نیز بررسی می‌کند که نادیده گرفتن یک عمل عمدی است که مانند همه دانش‌ها از شرایط هستی‌شناختی اولیه جهل شروع می‌شود. بنابراین، در مرکز بحث سارتر، تبیین‌های جهل (که ناشی از انتخاب نادیده‌انگیز است)، توصیف‌های پدیدارشناختی (رفتاری که به دنبال اجتناب از حقیقت است)، و دلایلی که چرا فرد از حقیقت اجتناب می‌کند، قرار دارد. سارتر به بررسی این موضوع می پردازد که چرا فردی مبتلا به سل، باید به جای قبول مسئولیت آن، بیماری را که او را می کشد نادیده بگیرد. این‌جا سارتر اگزیستانسیالیست در بدیع‌ترین و تحریک‌کننده‌ترین کارش است: این اثر معرفت‌شناسی، مبتنی بر هستی‌شناسی، به اثری اخلاقی تبدیل می‌شود. در عین حال، حقیقت و هستی، برخی از مهم‌ترین بینش‌های نقد عقل دیالکتیکی را پیش‌بینی می‌کند و مبنای آن قرار می‌دهد. حقیقت و وجود توسط یک مقاله بیوگرافی، تاریخی و تحلیلی گسترده توسط رونالد آرونسون معرفی شده است.