داستان «هفت نفری که به دار آویخته شدند» رمانی نوشته لئونید آندریف نویسنده روسی است که در سال ۱۹۰۸ منتشر شد. اعتقاد بر این است که این کتاب بر قاتلان آرشیدوک فرانتس فردیناند در سال 191 تأثیر گذاشته است. این رمان به دادگاهها و زندانها میرود تا سرنوشت هفت نفر را دنبال کند که حکم اعدام دریافت کردهاند: پنج قاتل شکست خورده، یک مزرعهدار استونیایی که کارفرمایش را به قتل رساند و یک دزد خشن. این افراد محکوم در انتظار اعدام با دار زدن خود هستند. در زندان هر یک از زندانیان به شیوه خود با سرنوشت خود برخورد می کند.
مولف
مترجم
ناشر
موضوع
شابک
تعداد صفحه
قطع و جلد
سال و نوبت چاپ
زبان کتاب
شخصیتهای اصلی کتاب داستان هفت نفری که به دار آویخته شدند، پنج انقلابی و دو جنایتکار عادی هستند که ناگزیرند با مرگ روبهرو شوند. انقلابیون که سه مرد و دو زن 19 تا 28 ساله هستند، به سرعت به مجازات اعدام محکوم میشوند. هر کدام از آنها آرام، جدی و متفکر به نظر میرسند و در جلسهی محاکمه و زندان، هیچ حرکتی ناشی از پشیمانی یا ناراحتی نشان نمیدهند. سرگی گالووین، پسر یک افسر سابق، مغز متفکر و رئیس گروه پنجنفره است. ورنر شخصیتی تلخ، پوچگرا و بدبین دارد و واسیلی کاشیرین بیش از همهشان از مرگ میترسد. تانیا کاوالچوک، یکی از زنان، شخصیتی مادرانه دارد که حاضر است جان خودش را فدای دیگران کند. و در پایان موسیا، دختر جوان رنگپریدهای که همه نگران او هستند. دو زندانی دیگر که محکوم به اعدام هستند و در کنار این پنج نفر قرار گرفتهاند، به جرم قتل دستگیر شدهاند. ایوان یانسون، مزرعهداری است که ارباب خود را کشته و میخواسته به زن ارباب تجاوز کند. و میشکا تسگاناک، راهزنی روسی که با خنده و افتخار، به قتل سه نفر اقرار میکند. در میان این هفت نفر محکوم به اعدام، یانسون نمیداند که چرا به دار آویخته میشود و امید دارد روزی آزاد شود.
دیدگاه خود را بنویسید