رفاقت به سبک تانک

آنچه مخاطب از خواندن "رفاقت به سبک تانک" به قلم "داوود امیریان" در می یابد این است که آدم های قصه، به نوعی مکمل هم هستند و با وجود این که پراکنده به نظر می رسند، اما همگی به سمت ابعاد مشترکی سوق دارند. آرمان و هدف مشترک، عقاید مشابه و اشتراک در انگیزه برای مبارزه و دفاع، شرایط و موقعیتی که از نظر زمانی و مکانی در آن قرار گرفته اند، سبب شده که این آدم ها، جلوه های متفاوتی را در حالات هماهنگ روحی و روانی به نمایش بگذارند.
"داوود امیریان" سوی دیگر اضظراب ها و بحران های میدان جنگ را در نقاطی که رزمندگان احساس امنیت نسبی می کنند به تصویر می کشد و شوخی های جالب و خنده دار آن ها را در قالب داستان های طنزآمیز و جذاب بیان می کند. کتاب هم از نظر شروع و هم پایان، از امتیاز خوبی برخوردار است.