سیاسنبو

داستان های این مجموعه در عین حال که بعد از خواندن، حس مطالعه ی یک داستان مستقل را به دست می دهند، از یک پیوستگی احتمالی نیز برخوردارند که ترتیب داستان های مد نظر تا حدودی موید این قضیه است. بعد از خود داستان "سیاسنبو"، قصه های "اکوسیاه"، "علو"، "کوچه کرمانشاه"، "چاقوی دسته قرمز"، "سنگ سیاه" و "دو رهگذر" قرار دارند که هر کدام به رویدادی به خصوص اشاره داشته و شخصیت های داستان پیرامون آن رویداد شکل می گیرند. نکته ای که پیوستگی داستان ها را تایید می کند اشاره ای است که به حوادث داستان های قبل می شود و حتی نکات مبهمی که در آن ها حل نشده، در قصه های بعدی شفاف سازی می شود. با این حال نویسنده این اشارات را حاصل نزدیک بودن زمان نگارش قصه ها به هم می داند.
نکته ی جالب بعدی تکرار شخصیت های قصه هاست که گاه نقش مستقیمی در حوادث داستان بعدی دارند یا در حد نام بردن به آن ها اشاره می شود. سبک نگارش "محمدرضا صفدری" در مجموعه ی "سیاسنبو" گاها به نمایش نامه نزدیک می شود و قصه بیشتر از طریق گفت و گو جلو می رود. استفاده ی نویسنده از گفت و گوها علاوه بر پیش بردن داستان در افشاسازی نکات پنهان و همچنین روابط بین شخصیت ها نیز می باشد.