شاهنامه فردوسی 10

چو لهراسب بنشست بر تخت عاج به سر برنهاد آن دل‌افروز‌تاج جهان‌آفرین را ستایش گرفت نیایش ورا در فزایش گرفت چنین گفت کز داور داد و پاک پُرامید باشید و با ترس و باک نگارنده‌ی چرخ گردنده اوست فزاینده‌ی فرّه‌ی بنده اوست چو دریا و کوه و زمین آفرید بلندآسمان از بَرَش برکشید یکی تیز گردان و دیگر به‌جای به جنبش ندادش نگارنده پای چو چوگان فلک ما چو گو در میان برنجیم از دست سود و زیان -قسمتی از متن کتاب-