غربت (سرزمین دیگران)

انسان سفیدپوست غربی، از ابتدای تاریخش، دیگری را به تحقیر می‌نگریست. اصطلاح «بربر» که یونانیان و رومیان با پشت‌بند معنایی منفی برای تمدن‌های بزرگ شمال آفریقا به‌کار می‌بردند، ریشه در همین نژادپرستی و دیگری‌هراسی‌ای داشت که تا همین امروز در غرب وجود دارد. آن‌چه یونانیان، بربرها می‌خواندند، به‌واقع مجموعه‌ای از اقوام ساکن شمال آفریقا بودند با نام «آمازیغ»ها با معنای «آزادمرد». اقوامی با پیشینه‌ی چندهزارساله که نه وحشی بودند و نه آن‌چنان ستیزه‌جو، بلکه این یونانیان، رومیان، ژرمن‌ها، اعراب و ترک‌ها بودند که همواره به این سرزمین‌ها و مردمانشان حمله کرده و کشتار و غارت راه می‌انداختند. این ستیز مدام و خوار و خفیف کردن مردمان این سرزمین‌ها قرن‌ها ادامه داشت. امپراتوری فرانسه در قرن نوزدهم بر تونس، الجزایر و مراکش تسلط یافت و سال‌های متمادی با زور اسلحه و سرنیزه، این کشورها را تحت استعمار خودش نگه داشت. مراکش یکی از چند سرزمین بازمانده از تمدن آمازیغ‌ها بود که فرانسویان از 1912 دولتی با نام «مراکش فرانسه» را در آن مستقر کردند، که پس‌از جنگ جهانی دوم و در 1956 از پی سال‌ها مبارزات مردمی، منحل شد.