محققان دانشگاه بریستول گروه های چندنفره ای تشکیل دادند و برای انتخاب اعضا از قرعه کشی استفاده کردند. اعضای این گروه ها یکدیگر را نمی شناختند اما پس از مدت کوتاهی با هم گروهی های خود احساس همراهی و صمیمیت فوق العادهای کردند. آنها برای هم هر کاری می کردند که از گروه دیگر بالاتر و بهتر باشند. این مسئله نشان میدهد که انسان ها نیاز دارند عضو یک گروه باشند و به آن احساس تعلق کنند. این حسِ نیاز، کاملاً طبیعی است، زیرا با عضو بودن در یک گروه مشخص میشود ما و اطرافیانمان چه کسی هستیم و چه اشتراکات یا اختلافاتی داریم. این حقیقت، «من» بودن را از «ما» بودن متمایز کرده و ثابت میکند که تا چه اندازه قدرت «ما» بیشتر از «من» است. نمونههای بارز این استدلال را میتوان در تلاش مهاجران برای همسو کردن عادتهای رفتاری خود با فرهنگ کشور مقصد، کمپینهای تبلیغاتی و انتخاباتیای که بعد از شکلگیری، در شبکههای اجتماعی توسعه مییابند، اعتراضات و اعتصابات مدنی و... بهوضوح یافت.
دیدگاه خود را بنویسید