مجمع الوحوش

مجمع‌الوحوش سومین رمان عطیه عطارزاده است. در دو رمان قبلی، عطارزاده به‌خوبی نشان داد که علاقه‌ی ویژه‌ای به شخصیت‌های در حاشیه و دور از نظر دارد. در عین حال، مهارت خودش را در ترسیم و توصیف فضاهای بدیع و موقعیت‌های غریب با نثری منحصر به فرد به اثبات رساند. او در این رمان نیز همان رویه را پی گرفته و ما را به جهانی غریب و کمتر شناخته می‌برد؛ به باغ‌وحش ناصری در زمانه‌ی گرفتاری ایران در جنگ جهانی اول، به زمانه‌ی عسرت و گرسنگی و بیماری و قحطی، در زمانه‌ای که سگ و گربه و موش هم در کوچه‌ها از شدت شکار مردم قحطی‌زده و گرسنه نایاب شده‌اند. اسحق، نگهبان مجمع‌الوحوش، از جان و مال هر چه دارد مایه می‌گذارد تا حیوانات باغ‌وحش را نجات بدهد