مردی که همه چیز را می دید

ابی رد .لندن. 1988. روی خط عابر پیاده نزدیک استودیوی معروفی که بیتل ها آخرین آلبومشان را آن جا ضبط کرده اند با سال ادلر، تاریخ دان جوان، خودشیفته و بی ملاحظه ای که همه چیز را می بیند و هیچ چیز را نمی بیند، آشنا می شویم و چیزی نمی گذرد که خود را در میانه ی میدان بازی دیدن و ندیدن/ دیده شدن و دیده نشدن می یابیم. بازی به لندن و لندن نشینان محدود نمی ماند. همراه سال به برلین شرقی 1988 که زیر سایه سنگین دیوار و اشتازی به سختی نفس می کشد می رویم و به واسطه روایت نه چندان قابل اعتماد او با بازیکنان دیگری آشنا می شویم. مردی که همه چیز را می دید درباره دشواری واضح دیدن خود و دیگران است. در این جا، لوی از دامنه های وسیع تخیل انسان عبور میکند و در عین حال هنرمندانه دوتایی جنسی و سیاسی – زنانهو مردانه، شرق و غرب، گذشته و حال – را محئ می کند تا طیف کامل دنیایمان را آشکار کند.