مرگ

می در پاسخ به این سوالات دو دیدگاه واگرا در مورد مرگ را گرد هم آورده است. مورد اول معتقد است که مرگ شر نیست ، یا حداقل اینکه جاودانگی بسیار بدتر از مرگ است. مورد دوم معتقد است که مرگ در واقع یک شر است و هیچ گریزی از این واقعیت نیست. ماه مه نشان می دهد که اگر قرار است با مرگ زندگی کنیم ، باید این دو دیدگاه را کنار هم داشته باشیم. همگرایی آنها باعث زیبایی و تراژدی زندگی ما می شود که به طور جدایی ناپذیری در هم گره خورده اند. با استفاده از اندیشه بسیاری از فیلسوفان و نویسندگان - باستان و مدرن - و همچنین تجربه شخصی خود ، می دیدگاه خاصی در مورد چگونگی فکر ما ارائه می دهد و مهمتر از همه ، زندگی ما را با توجه به گریزناپذیری از مرگ ما زندگی کنیم. در پایان ، او استدلال می کند ، دقیقا شرایط زندگی ما است که باید درک شود و باید در ساعتها یا سالهایی که برای هر یک از ما باقی مانده است ، قرار گیرد ، بنابراین ما می توانیم هر لحظه را مثل یک باره زندگی کنیم پیوند به آینده ای نامشخص و در عین حال شاید تنها پیوندی که باقی مانده است.