من سرگذشت یأسم و امید مجموعه مقالاتی از نویسندگان برجستۀ جهان ادبیات است که به تجربۀ زیستۀ آنها از مبارزات مدنی و تلاش برای دستیابی به آزادی و حفظ امید در زمانهای تلخ میپردازد. در این کتاب واتسلاف هاول از اهمیت مردم و زنده نگه داشتن روحیۀ جمعیشان میگوید، ادواردو گالیانو در متنی شاعرانه تجربۀ حبس در زندانهای اروگوئه را وصف میکند، پابلو نرودا از کودکی خود و اولین مواجههاش با همدلی و امید مینویسد، آریل دورفمن از شرایط شیلی بعد از کودتا و چگونگی انتقال قدرت از آلنده به پینوشه سخن به میان میآورد، نلسون ماندلا زندانهای دوران آپارتاید را به تصویر میکشد و... . منتقد مجلۀ ادبی آتلانتا ژورنال درمورد کتاب نوشته است: «کتاب مجموعۀ جذابی از مقالات را کنار هم جا داده با محوریت این باور که انسانهای عادی توان تغییر جهان را دارند.»
مولف
مترجم
ناشر
موضوع
شابک
تعداد صفحه
قطع و جلد
سال و نوبت چاپ
زبان کتاب
این کتاب مجموعه جستارهایی است که نویسندگان آن ها به زبانی شیوا تجربه شان را از بخشی از تاریخ انسان بودن روایت میکنند. روایت هایی از امید، شهامت و مقاومت هر آنچه در زمانهی بیم در تاریکنای یأس قلبمان را روشن میکند و یادمان می آورد چه بسیار آدمیانی که در طول این تاریخ پر از نقطه های سیاه و سفید و سرخ و خاکستری رنج بسیار کشیده اند اما در مسیر پاسداشت آزادی و برابری برای همگان در مراقبت از شأن انسان و احقاق حق طبیعت گیاه و آب و خاک و هر آنچه جان دارد و جان شیرینش خوش است پا پس نکشیده اند.
پل روگات لوب در این کتاب جستارهایی از نویسندگانی همچون واسلاو هاول، آرونداتی روی، آریل دور فمن و... گردآوری کرده و کوشیده کتابش آنتولوژی ای باشد در باب امید سیاسی. من سرگذشت یأسم و امید بسیار مورد توجه همگان قرار گرفت و شد سومین کتاب سیاسی سال ۲۰۰۴ به انتخاب انجمن کتاب آمریکا و برنده جایزه ناتیلوس برای بهترین کتاب در زمینه تغییر اجتماعی.
دیدگاه خود را بنویسید