همیشه باز میگردم

سینما همواره در طول تاریخش، درست‌ترین و روشن‌ترین مردمان اطراف ما را به وجد و سرور واداشته و حمیدرضا صدر یکی از آن مردمان بود، یکی از میان آن‌ها که بسیار دوستش می‌داشتیم، به همان سیاقی که او هر وضعیت انسانی حامل زیبایی، نبوغ و شگفتی را دوست داشت؛ فوتبال، سینما و ادبیات را. نوشتن پیرامون سینما، همان گونه‌گونی، شگفتی و اعجاز سرشاری را داشت که او در همه‌ی زندگی‌اش و در مواجهه با همه‌ی پدیده‌های جهان، در جست‌وجویش بود. بازیگران، فیلمسازان و فیلم‌ها، همان شور و شوقی را برای نوشتن به او می‌دادند که بازیکنان، مربیان و بازی‌ها! حافظه‌‌اش محمل بزرگ خاطره و خاطرخواهی بود، با انبوهی تصویر، نام و کلمه که هربار به یکی از آن‌ها بازمی‌گشت و به یادآوری‌هایش جنسی از خاطره‌بازی می‌داد که بسیار فراتر از آه‌وفغان زیبایی‌ای ربوده شده یا ازدست‌شده بود.