هنر (به روایت مدرسه دوباتن)

اگر تجربه‌ی زندگی و کار در شهرک‌ها و مجتمع‌های صنعتی و یا کارخانه‌‌های بزرگ را داشته‌اید، یا اینکه از دوست و آشنایی از این تجربه‌ها شنیده یا خوانده‌اید، حتمن درک کرده و می‌کنید که زیست مدام در فقدان زیبایی‌شناسی، فقدان امر زیبا و درکل غیاب «هنر»، چه‌طور روح و جسم را توامان ویران می‌کند. نویسنده‌ای در جستاری پیرامون پیاده‌روی در شهری صنعتی نوشته بود: «هنگامی که در این شهر که به عمد از هرگونه جلوه‌ی هنرمندانه خالی شده بود، برای اولین بار شروع کردم به راه رفتن، پس از چند دقیقه‌ی خیلی کوتاه متوجه شدم که این سخت‌ترین و جانکاه‌ترین پیاده‌‎روی عمرم بوده است.» مسئله‌ی چرایی وجود هنر و اهمیت آن از دل همین مثال کوچک و ساده ولی عمیقا درست و کامل برمی‌آید. کتاب «هنر به روایت مدرسه‌ی دوباتن» بحثی درباره‌ی چرایی هنر، اهمیتش در زندگی جمعی و فردی ما و کاری‌ست که هنر به واقع برای بشریت انجام داده و می‌دهد است. این کتاب روی آن لحظه‌هایی دست می‌گذارد که نیاز به هنر در همه‌ی اجزای بودنمان خودش را به ما نشان می‌دهد، همان کاری که مدرسه‌ی زندگی و آلن دوباتن در همه‌ی این سال‌ها برای رسیدن به دریافت درست از معنای بودن در جهان به همگان ارئه داده‌اند.