پنجاه سال برنامه ریزی

البته دولت نیز به صلاح خود می داند که نیازی به توجه و نظر خواهی و مشارکت نخبگان و روشنفکران در برنامه های توسعه نداشته باشد. با این حال می توان گفت در تمام این سالها، برنامه های توسعه در انحصار سازمان های حکومتی تدوین می شده و خواست مقامات ارشد در آنها گنجانده می شده است. کاری که «هدی صابر» در کتاب «پنجاه سال برنامه ریزی» انجام داده این است که خود را در فرآیند نگارش کتاب و نظام بندی مطالب از نگاه سیاه و سفیدی که اغلب روشنفکران بومی به مسائل داشته اند جدا کرده است. هدی صابر تلاش داشته با گرداوری مجموعه ای از مقالات، مصاحبه ها و مستندات همه بخش های انتشارنیافته ذخیره دانایی در بخش های مختلف توسعه را که در قبل از انقلاب در برنامه توسعه وجود داشته است، به حد مقدورات بصورت یک کتاب ارزنده ارائه نماید.

« پنجاه سال برنامه ریزی» در سال 1398 توسط انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه چاپ رسیده است.

قسمت هایی از کتاب پنجاه سال برنامه ریزی 

 شاید تنها برنامه چهارم توسعه پس از انقلاب را بتوان برنامه ای تلقی کرد که طیف وسیعی از نخبگان کشور (دهها گروه تخصصی از صاحب نظران تراز اول در رشته ها و حوزه های مختلف) در آن مشارکت داشته اند؛ که البته به ابتکار و همت مرحوم دکتر حسین عظیمی چهره بست. اما این مشارکت نیز البته از نوع مکانیکی بود، نه مشارکتی ارگانیکی: مشارکتی که به ابتکاری شخصی، در دوره کوتاه و خاصی از برنامه ریزی، رخ داد. نخبگان گردهم آمدند، پیشنهادهایشان را تدوین کردند و تا جایی که قابل اعمال بود، در پیش نویس برنامه گنجانده ش د و برخی از آن پیشنهادها نیز در فرایند تصویب، از سوی نمایندگان مجلس حذف شد یا تغییر کرد و والسلام.