کرگدنِ ویتگِنِشتاین

پیرمرد ریزنقشی با کراوات قرمز و مرد جوان قدبلندی با پیراهنِ یقه‌پهن میزها و صندلی‌های کلاس را یکی‌یکی وارونه می‌کنند. آیا دنبال چیزی می‌گردند؟ پیرمرد ناگهان دست از کار می‌کشد و با لحنِ تندی می‌گوید: «آقای ویتگنشتاین، بیا تمامش کنیم و لطفاً به من نگاه کن! تو دوره‌‌های منطق و ریاضیات مرا گذرانده‌ای و فهمیده‌ام که نوشته‌هایت تاکنون نشان‌ از بلوغی خاص دارد، اما حالا با این کارِ بچگانه وقت‌مان را تلف می‌کنی. در این اتاق هیچ کرگدنی وجود ندارد، بدیهیات را بپذیر.»