کودکی یک رئیس

کودکی یک رئیس آخرین و بلندترین داستان مجموعۀ دیوار است که در ژانویۀ ۱۹۳۹ منتشر شد. این مجموعه شامل چهار داستان دیگر به نام‌های دیوار، اتاق، اروسترات و خلوت است. ژان پل سارتر در کتاب کودکی یک رئیس سعی کرده تا هویت یک انسان را با سیری روان‌شناسانه از دوران کودکی تا جوانی‌اش به نمایش بگذارد.

قهرمان کتاب «لوسین فلوریه» است که در یکی از شهرستان‌های فرانسه به دنیا آمده است. پدر «لوسین» کارخانه‌دار است و قرار شده او جای پدرش را بگیرد. «لوسین» سعی می‌کند تا خود را با تصویری که دیگران به‌ظاهر از او دارند منطبق کند؛ او بدون رویارویی با این احساس نابجا که به پوچی منتهی می‌شود، می‌خواهد آن را با غرق‌شدن در نوعی خیال‌پروری پنهان کند که برایش نتیجه‌ای جز دلهره یا بازی‌های خنده‌دار ندارد. آینده‌ای که خانواده برای «لوسین» در نظر گرفته تهدیدی است که با بزرگ‌تر شدن او بیشتر به چشم می‌آید. او در دوران نوجوانی در اوج به‌هم‌ریختگی و بدبینی به جستجوی هویتش می‌رود و تا حدودی از خودش می‌گریزد.

«لوسین» با جوان‌های مبارز راست‌گرای افراطی و ضد یهود هم‌پیمان می‌شود، ایدئولوژی خشونت و نژادپرستی را مشتاقانه از آن‌ها فرامی‌گیرد و خصوصا از اینکه آن‌ها مطمئن‌اند به حق‌به‌جانب بودنشان به‌شدت خوشش می‌آید.