هشت و چهل و چهار

نویسنده با ذکر جزئیات هر مکان، خواننده را وا می دارد تمام صحنه ها را پیش روی خود ببیند و حس کند در آن مکان قرار دارد. هر چند این کار باعث می شود ریتم داستان کند شود و شاید خواننده را خسته کند. از دیگر ویژگی های این داستان می توان به رفت و برگشت های پی در پی به گذشته و حال اشاره کرد. نیاسان مدام خاطره بازی می کند و بعد زمان را به چالش می کشد. می رود به خاطره ای از پدربزرگ و معشوقه لهستانی اش و برمی گردد به منوچهری و دوباره می رود به تصادفی که چند سال قبل در همان خیابان اتفاق افتاده. شاید بشود گفت تا بعد از یک سوم ابتدایی رمان، خواننده هیچ چیز ازشخصیت نیاسان که شخصیت اول داستان است نمی داند و مدام مواجه می شود با صحنه ها و خاطره ها و فضاها؛ به گونه ای که در این رمان گویی شخصیت پردازی قربانی فضاسازی شده است. شخصیت های داستان را بجز پدربزرگ و پدر و مادر نیاسان، پنج نفر تشکیل می دهند. واهه و ماریا، اردشیر و گلناز که دو زوج هستند و دختری به نام بدر که درست خصوصیات معشوقه لهستانی پدربزرگ را دارد. این شخصیت ها همگی در یک طبقه اجتماعی و فرهنگی هستند و این ویژگی باعث می شود داستان از واقعیت دور شود. آغاز داستان حسابی جذاب است. نویسنده با زبانی نسبتن طنزگونه طعنه های مختلفی می زند و این مساله ما را حسابی کیفور می کند و وامی دارد که به خواندن رمان علاقه نشان دهیم. اما هر چه جلو می رویم دیگر نه در سیر داستان خبری از آن زبان کمی تا قسمتی طنز هست و نه در شخصیت نیاسان چنین چیزی مشاهده می شود. جوری که انگار قلاب طنزی که نویسنده برای شروع انتخاب کرده به جای دیگری وصل نمی شود. زبان یکدست داستان از دیگر خصوصیات این رمان است که نویسنده قصد داشته با استفاده از تکرار برخی افعال و جمله ها نثر را آهنگین و روان کند. هشت و چهل و چهار دومین اثر فولادی نسب، شرح زندگی یک ساعت ساز پرسه زن و خاطره باز در بیست و چهار ساعت پایانی سال نود و یک است. سالی که راس ساعت هشت و چهل و چهار دقیقه تحویل می شود.