خاطرات مسکو

او در کتاب شدن از اعتمادبه‌نفس، شکستنِ حدوحصرهای اجتماعی و عبور از موانعِ دشوارِ زندگی می‌گوید و از غرور و سربلندیِ زنان و مادران، و رسیدن به عشق و آرامش در زندگی:

«شدن»

رسیدن به‌جایی یا هدف معینی نیست.

یک حرکت روبه‌جلوست.

برای تکامل،

راهی برای دستیابی به بهتر بودنِ مداوم است.

و در این مسیر طولانی، همه را به همان چیزی که هستند، فرا می‌خواند و به گریز از ترس‌های درونی، صبوری و ایستادگی و تسلیم نشدن در برابرِ موانعی که خواه‌ناخواه پیش می‌آیند.

و اینک، در نوری که با خود داریم، از نورِ هدایتگری می‌گوید که در وجود هرکس به امانت گذاشته شده و همه وظیفه دارند این نور را کشف کنند، و در مسیر آرمان‌های نیکویِ زندگی و رسیدن به آرامش و خوشبختیِ واقعی از آن بهره ببرند.

اگر می‌خواهی موانع را بشکنی و دیوارها را فروبریزی، باید مرزها و محدودیت‌های خودت را بیابی و از آن‌ها محافظت کنی، باید از وقت، نیرو، سلامتی و روحیه‌ات در طی مسیر مراقبت کنی. دنیا پر از خط و مرز است، گذر از برخی از آن‌ها دشوار است، از بعضی واجب، و برخی دیگر همان بهتر که یکسره نابود شوند. خیلی از ما تمام عمرمان را صرف می‌کنیم تا تشخیص بدهیم از کدامشان بگذریم و از کدام نه.

تردیدها را به‌دور بریز. تردید از درونِ خود آدم می‌آید. ذهنِ هراسناک همیشه سعی می‌کند فرمان را به دست گیرد و مسیر حرکت را عوض کند. تو را بترساند و فرصت را از تو بگیرد و به قطار رؤیاهایت سنگ بزند.

اعتمادبه‌نفس داشته باش، جلوی شایعات ایستادگی کن. کتاب‌هایی از افرادی بخوان که نوع نگاهشان با تو متفاوت است، به صداهایی گوش بده که قبلاً نشنیدی، به دنبال روایت‌هایی باش که برای تجدید هستند. در آن‌ها و با آن‌ها، شاید بتوانی جای بیشتری برای خودت پیدا کنی.

در نوری که با خود داریم به چشم‌اندازهایی روشن و گرمابخش چشم می‌گشاییم، با تجربه‌هایی موفق و عینی روبه‌رو می‌شویم و راهگشایی‌هایی مؤثر و کارآمد را درمی‌یابیم. آدمی زاده شده است برای عشق و محبت و زندگی. برای سعادت و نیک‌بختی و برای دنیایی که سرشار از نور و روشنایی‌ است.