درباره کارگردانی فیلم

دیوید ممت، همان گونه که در کتاب حاضر به آن اشاره کرده، از نسلی برخاسته که دوره جوانی شان آکنده از تلاطم های اجتماعی بوده است. شورش های داخلی سپاهان امریکا جنگ ویتنام، به پرسش گرفتن اغلب ارزش های فردی و اجتماعی، گرایش شدید به مقاومت در برابر سنت ها، ظهور هیپیسم و انتخاب رفتاری کاملا مغایر با عرف و ارزش های رایج اجتماعی از ویژگی هایی است که بر احساس و اندیشه بسیاری جوانان تحصیل کرده و دانشجویان آن دوره به شدت تأثیر داشت. نوشته وی از ویژگی هایی برخوردار است که می تواند کم و بیش منحصر به فرد باشد، زبان صریح و دقیق دیوید ممت که با صداقت و صمیمیت همراه است، هم چنین قدرت او در توضیح پیچیدگی های شیوه فیلم سازی مورد نظرش، به گونه ای ملموس، نوشته او را کتابی خواندنی کرده است؛ کتابی که میتوان از آن بسیار آموخت.

قسمت هایی از کتاب درباره کارگردانی فیلم 

 این حالت وقتی اتفاق می افتد که موضوع جذابیت خود را از دست می دهد. همین جاست که مولف بد، مانند معمار ضد فرهنگ، برای از بین بردن ضعف کار خویش مجبور است که هر حادثه ای را متنوع تر و سرگرم کننده تر از حادثهٔ قبلی بسازد تا با این حقه توجه تماشاگران را حفظ کند. پایان این راه، کریه و اهانت آمیز است. همین جاست که او می گوید بگذار واقعا اعضای تناسلی آنان را نشان دهیم، بگذار واقعا بازیگران را از طریق بدل ها به خطر بیندازیم، بگذار واقعا ساختمان را آتش بزنیم. این عوامل در جریان ساخت یک فیلم، فیلم ساز را هرچه بیشتر به سوی کارهای نامأنوس و عجیب سوق می دهد و در طول کار حرفه ای او را بیش از پیش غیرمتعادل می کند، هم چنین در مسیری که یک فرهنگ طی می کند، آن را به فساد می کشانند. این همان چیزی است که اکنون به آن دچاریم.