وسعت یا عمق؟

بسیاری از متخصصان معتقدند هر کس که بخواهد یک مهارت کسب کند، ساز زدن یاد بگیرد یا در زمینه ای پیشرو باشد، باید شروع زودهنگام داشته باشد، شدیدا تمرکز کند و بیشترین ساعات ممکن را به تمرینات دقیق اختصاص دهد. اگر دست و پا بزنید و تاخیر داشته باشید، هرگز به افرادی که زود شروع کرده اند نمی رسید. اما نگاهی عمیق تر به تحقیقات انجام شده بر عملکرد برترین افراد دنیا، از ورزشکاران حرفه ای گرفته تا برندگان نوبل، نشان می دهد تخصص اولیه یک استثناست نه قاعده.
"دیوید اپستین" با ارزیابی موفق ترین قهرمانان ورزشی، هنرمندان، موسیقی دانان، مخترعان و دانشمندان، متوجه شد که در بیشتر زمینه ها، علی الخصوص آن هایی که پیچیده تر و غیرقابل پیش بینی ترند، جنرالیست ها یا کلی گراها نسبت به افراد متخصص موفق ترند. آنها اغلب راه خود را دیرتر پیدا می کنند و به جای تمرکز روی یک چیز، از یک شاخه به شاخه ی دیگری می پرند. در عین حال خلاق تر، چابک تر و در برقراری ارتباط نسبت به همتایان متخصص خود تواناترند. نتایج این تحقیقات در کتاب "گستره - عمق یا وسعت؟" به قلم "دیوید اپستین" آمده است.

بسیار شنیده‌ایم که می‌گویند اگر می‌خواهید مهارتی را بیاموزید، اگر می‌خواهید نوازنده‌ای ماهر شوید، یا در هر کاری سرآمد شوید، باید از سنین کم شروع کنید، تمرکزتان را تماماً وقف آن کار کنید و ساعات زیادی را به تمرین هدفمند اختصاص دهید. اگر سرسری کار کنید و دست نجنبانید و متمرکز و مستمر کار نکنید، هرگز به جایی نخواهید رسید و دیگران گوی سبقت را از شما می‌ربایند. در یک کلام، برای موفقیت باید متخصص شوید. اما دیوید اپستین، در تحقیقی طولانی و روشمند، مسیر موفقیت بسیاری از ورزشکاران، هنرمندان، مخترعان و دانشمندان را بررسی کرده و به نتیجه‌ای خیره‌کننده‌ رسیده است: در اغلب زمینه‌ها، به‌خصوص حوزه‌های پیچیده و پیش‌بینی‌ناپذیر، کامیابی از آن متفنن‌هاست نه متخصص‌ها. متفنن‌ها به جای تمرکز بر یک حوزه، از این شاخه به آن شاخه می‌پرند؛ آن‌ها راهشان را دیر پیدا می کنند، اما خلاق‌تر و چابک‌ترند و راه‌حل‌هایی را می‌بینند که از چشم همتایان متخصصشان پنهان می‌ماند. اپستین در این کتاب ماجراهای متعدد و دور از انتظاری از پیروزی‌ها و شکست‌ها نقل می‌کند و راهنمایی‌مان می‌کند که چطور بی‌آنکه سردرگم شویم و عمری را به بطالت بگذرانیم، جهانمان را وسعت ببخشیم و توانایی‌هایمان را پرورش دهیم.