پروژه ی پدری

پروژه‌ی پدری روایتی خواندنی از پانزده مرد ایرانی درباره‌ی پدری‌شان است؛ از روزهایی که پسر کوچکی‌ بوده‌اند و خیال پدری را در سر می‌پرورانده‌اند. از روزهای بلوغ و درس و کتاب و دانشگاه و سربازی. از روزهای اولین عشق و عشق اول و ازدواج، و بالاخره پدری و رابطه‌ی پدر و فرزندی. نویسندگان این کتاب پدران جوانی‌اند که کنار دغدغه‌ی معیشت و اقتصاد خانواده، نگران رابطه‌اند. رابطه با همسر، رابطه با فرزند و احتمالِ تزلزل نقش اجتماعی‌شان پس از پدر شدن.
نویسندگان پروژه‌ی پدری هر کدام از منظری به پدری‌شان نگاه کرده‌اند و از آن نوشته‌اند. از ترس‌ها، از فقدان‌ها، از بیماری‌ها. بی‌ترس از ترس‌هایشان نوشته‌اند، بی‌نگرانی از قضاوتِ دیگران. پدری که می‌فهمد خودش و همسرش نابارورند، پدری که برای اولین بار با قصه‌ی سقط جنین روبه‌رو می‌شود، پدری که کودک اوتیستیک دارد، پدری که ناگهان پس از تولد نوزادش می‌فهمد کودکش سندروم داون است، پدری که می‌فهمد مقصر احتمالیِ خواب‌های آشفته‌ی کودکش است، پدری که می‌ترسد پس از تولد نوزادش رابطه‌اش با همسرش کمرنگ شود و به کودکِ هنوزنیامده کمی حسادت می‌کند، پدری که نگران اجاره‌ی سر ماهِ خانه است و نگرانی‌اش را پشت دقیقه‌های کتابخوانی با کودکش پنهان می‌کند… این‌ها پدران پروژه‌ی پدری‌اند.

این سال ها، این سال های سخت، این سال های آشفتگی و ملال، سال های پایان قرن چهارده خورشیدی و آغاز قرن پانزدهم، همان سال هایی که زنان و مردان ایرانی متولد دهه ی 60 و 70 مجبور بودند زندگی شان را در هنگامه ی آنها آغاز کنند و بسازند، آغاز کردن و ساختنی که در چارچوب تفکّر عقلانی حاکم بر ذهن هر انسان مدرنی، غیرمنطقی، غیر عقلانی و دیوانه وار به نظر می آمد و می آید! تشکیل خانواده و به دنیا آوردن فرزند، آن هم در سال های رکود، تورّم، انواع روان تنی ها و روانپریشی ها، بیماری های همه گیر، فوران بزهکاری های اجتماعی و صدالبته زیستن در کشوری با دایره ی عظیمی از دروغ، به گونه ایست که بسیاری از زنان و مردان پیش از انجامش، بر اشتباه بودنش صحّه می گذارند. در این میان اما، آیا می توان و باید زندگی و زیستن در جهان را رها کرد و با مجموعه ی این دلایل، زندگی خانوادگی و فرزندداشتن را از خود و دیگری خود دریغ کرد؟ به نظر می رسد که برای دیدن روی دیگر زندگی و برای بازپس گیری معناهای ازدست رفته ی آن، باید با ابزار حیات بخش خودش به مبارزه با نیروی کذّاب جهان برخاست. کتاب «پروژه ی پدری» شرح پدرانی ست که پدرشدن و بودن را برگزیده اند و بر سر آن ایستاده اند، با تمام فهم اندوهناکشان از جانکاهی این تجربه ی بکر، شیرین و تلخ! این کتاب را پانزده مرد ایرانی در پانزده روایت خودشان ساخته اند. روایت هایی که هرکدام رو به سوی بخشی از پدرشدگی و پدربودگی دارند؛ پدرانی که به تجربه و به درک غریزی و اکتسابی شان از وضعیت هایی که در آن محصور بوده اند، وارد ماجرای پدری شده اند و هرکدام در هر لحظه اش واقعیت هایی را برابر خودشان دیده اند که پیش از آن بدین حد شدید نبوده است. «پروژه ی پدری» را پدران نوشته اند، پدران نویسنده ای که آرزوها، کامیابی ها و حسرت هایی داشته و دارند و نوشتن از واقعه ی پدری و فرزندی را انتخاب کرده اند برای رویارویی خودشان و خوانندگانشان با ماجرا، اصیل و یگانه و البته در نقطه ی مقابل انبوه کتاب های روانشناسی زرد سیاره ای – ستاره ای و کودک صالح و گلی از گل های بهشتی!